Dagje strand op Sanur & Seminyak 🌴☀️⛱

Vandaag hebben weer om 09:00 uur met Putu afgesproken. We willen het vandaag maar wat rustig aandoen dus, dagje strand. Maar dan op een rustige, niet toeristische plaats. Laat dat maar aan Putu over die kent de plekjes wel. Eenmaal de drukte achter ons gelaten richting Sanur gereden. Daar de hele ochtend tot een uurtje of 2 heerlijk geluierd met een heerlijke mango smoothie (puurder dan puur), water en nog eens water.

Voordat we ons hangplekje hadden gevonden wilde Wendy nog even snuffelen bij een van de kraampjes langs het strand op zoek naar een souvenir. Alsof zo’n venter je ruikt. Als vliegen op de stroop komt de venter direct op je af. Het eerste wat hij je toeroept is “I give you a good price”. 

Ook als zeg je nee, nee, nee.... ik kijk alleen maar even, blijven ze maar aandringen of vragen ze je wat jij ervoor over hebt. Vervelend dat de mensen op deze minder toeristische plekken weinig inkomen hebben en afhankelijk zijn van de toerist die in deze periode van het jaar niet in grote getallen staan te paraderen langs het strand. Ze kijken je zo wanhopig aan dat je amper durft te weigeren. Wendy heeft uiteindelijk vriendelijk bedankt  maar had de man nog 15 minuten achter haar aan lopen. Toen we eindelijk ons plekje hadden gevonden bleef hij haar nog lang op afstand in de gaten houden maar droop uiteindelijk af. Zo hebben we een tijd lang heerlijk in de zon gelegen tot de volgende club van 3 Indonesische dames ons benaderden met de vraag of we een voet- & beenmassage wilden. Wendy had zoiets van “laat mij maar met rust” maar ook deze dames wisten van geen ophouden. Uiteindelijk zijn we gezwicht. Niet alleen voor de prijs maar ook voor het idee nog een keer heerlijk een uur lang vertroeteld te worden.

We hebben lang met de dames gekletst tussen onze voetmassage door maar nummer 3 stond er sip bij te kijken dat zij geen werk had en bleef maar aandringen dat zij na afloop wel een rugmassage wilde geven. Toen we dit weg wimpelden van “we zien nog wel” vroeg ze ons of we alsjeblieft haar winkeltje wilde bezoeken als we zouden vertrekken, ze moest en zou ons iets verkopen.

Rond 14:00 uur hebben we onze spullen bij elkaar gepakt en kwamen Putu op de weg terug al tegen. Ondertussen was mijn kleine plastic tasje gescheurd waar mijn handdoek, zonnebrand crème en andere spullen in zaten. Alsof de vrouw het wist. Ze riep me direct bij zich dat ze tasjes te koop had en weer kwamen verschillende dames op mij af dat zij nog betere en grotere tassen te koop hadden als hun buurvrouw. Van ellende maar één afgerekend en mee gegrist om er vanaf te zijn.

Het was tijd voor de lunch dus naar Seminyak doorgereden waar we weer bij een Warung restaurant zijn gestopt. Een  Warung restaurant is een kleinschalig restaurant meer voor de lokale bevolking. De BTW die hier geheven wordt is lager dan voor grote restaurants. We hebben hier echt heerlijk gegeten en nog even gezeten weer met de zoveelste fruitcocktail.

Nadat we hadden afgerekend zijn we weer ingestapt en doorgereden naar het strand van Petitenget om hier naar zonsondergang te kijken en de nodige mooie foto’s te schieten. We waren niet de enige met dit idee. De Balinese bevolking maar ook veel Chinezen bezoeken aan het einde van de dag het strand. Kijkend naar de ondergaande zon en de met geur van BBQ in ons neus hebben we afscheid genomen van weer een mooie dag Bali.

Na afloop snel naar huis met grootse plannen even een “power nap” te maken en dan nog heel even langs de Pasar Malam maar zover is het niet gekomen. We waren rood verbrand ondanks al het smeren, doodop, en hadden geen honger meer. Dus.... op tijd ons mandje opgezocht. Morgen staat Putu voor de allerlaatste keer, weer om 10:00 uur op de stoep.

Welterusten! 😉💤💤