Van Singapadu tot aan Kemenuh 🦋🐛🦋👹👺🌴

Vandaag hebben we een half uurtje later afgesproken met Putu. Om 09:00 uur zou hij ons komen halen maar op weg naar de eetzaal om 08:30 uur stond Putu al op de parkeerplaats. Hij begroette ons met een big smile en gaf aan dat we rustig aan moeten doen en ons wel zou zien na het ontbijt. Met de wetenschap dat Putu buiten op ons stond te wachten maar een snel ontbijt met omelet, wat yoghurt en fruit naar binnen gewerkt om vervolgens nog onze laatste spullen uit de hotelkamer op te halen. Waar of we vandaag naar toe wilden gaan.

Na een kort overleg was onze keuze in ieder geval gevallen op Kemenuh Butterfly Park gevallen en de watervallen bij Sukawati.

Weer ging de rit de drukke stad door. Steeds verder en verder van Legian en Kuta verwijderd totdat we weer door kleinere plaatsjes kwamen met enkel nog lokale bevolking. Plotseling vroeg Putu of wij het leuk zouden vinden om eerst nog langs een koffieplantage te rijden in Singapadu en daar te zien hoe het verwerkingsproces van plukken, branden, stampen tot eindproduct ging. We werden die ochtend dus afgezet bij de Botanische tuin en specerijen plantage waar, naar verluid, de duurste koffie ter wereld wordt gemaakt nl. Kopi loewak of civetkoffie. Dit is één van de duurste koffiesoorten ter wereld. De hoge prijs wordt niet veroorzaakt doordat de gebruikte koffiebessen zelf zo zeldzaam zijn, maar door het zeer speciale productieproces. Kopi is het Indonesische woord voor "koffie" en loewak is de lokale naam voor een civetkatachtige die de rauwe rode koffiebessen eet. Nu komt het.... De koffiebes wordt verbouwd op deze plantages. Hier wordt deze gegeten door de loewak, een civetkatachtige. Het vruchtvlees wordt verteerd, maar de pit blijft intact en passeert het maag-darmkanaal. De pitten worden hierna teruggevonden in de ontlasting van de loewak. Ze worden gewassen en gedroogd en vervolgens van hun schil ontdaan. Hierna worden ze licht geroosterd. De aminozuren die tijdens het fermentatieproces zijn vrijgekomen werken tijdens het roosteren in op de pitten en zorgen voor de bijzondere smaak. Aangezien de ontlaste bessen moeilijk te vinden zijn, is de prijs zeer hoog. Ze noemen deze koffie dan ook gekscherend “Cat-poop-chino coffee” in plaats van Cappuchino coffee. Na de nodige uitleg over de verschillende koffiesoorten, specerijen als vanilleboom, kruidnagel, cacao enz. kregen we als afsluiting een super leuke thee- en koffieproeferij aangeboden met 6 thee- en 6 koffiemelanges en als afsluiting de Loewuak koffie ☕️☕️. De verschillende koffie- en theesoorten waren erg lekker. Van mangosteen-, citroengras- en gemberthee tot Vanille- gember-, kokosnoot- en cacaokoffie “zuurtje” erin om in kooktermen te blijven. Éen zo’n pak Lowak koffie van gram liep tegen de 60 euro aan. Na afloop zijn we de winkel ingelopen waar we wat kleine koffie- en theezakjes hebben gekocht voor thuis.

De rit ging weer verder. Dit keer naar Kemenuh Vlinder Park. De drukte viel ons erg mee en na een entreeprijs van nog geen 3 euro per persoon betaald te hebben stonden we eindelijk binnen. Eerst moesten we door een soort van plastic afzetting heen, zodat de vlinders niet konden ontsnappen. Eenmaal door deze afzetting heen, werden we omringd door verschillende bontgekleurde vlinders op nog meer bontgekleurde bloemen en planten. De één nog mooier en groter dan de ander. Blauwe, zwart met gele, oranje met bruin te veel om op te noemen. Wendy en ik hebben hier echt onze ogen uitgekeken en de nodige schitterende foto’s geschoten. Zelfs met hindernissen want één van deze vlinders belandde midden op Wendy’s mobiele telefoon.

Eenmaal terug bij de auto aangekomen was het tijd om aan de innerlijke mens te denken maar voordat we instapten, hadden we nog even bij de ATM geld gepind en hebben we 2 pakjes Kretek-sigaretten (= Indonesische sigaretten met kruidnagel) gekocht voor één van Wendy’s collega’s. 

Vervolgens zijn we doorgereden naar een kleine lokale eetgelegenheid in Tegnungan wat bekend stond om zijn saté’s 🥜. Op de parkeerplaats van het restaurant hingen diverse vogelkootjes in de bomen, passievruchtbomen om precies te zijn. Letterlijk al het eten groeit hier langs de kant van de weg. Kokosnoten, drakenfruit, bananen, mango’s... de volledige fruitschaal hangt hier aan de boom! Om blij van te worden.

Na een kleine lunch van wat saté en een watermeloen smoothie en wat passievruchten te hebben geproefd (rechtstreeks van de boom geplukt) zijn we weer verder gereden. Dit keer naar de Tegenungan watervallen bij Kemenuh, Sukawati. Om er te komen moet je een behoorlijk aantal trappen naar beneden om dit te zien... deze mag je later weer omhoog, dus goed voor je conditie. Het uitzicht was schitterend en als achtergrond het schitterde groen. Wendy heeft een verfrissende duik genomen in een  bron en na weer wat opgedroogd te zijn, zijn we weer terug omhoog geklommen richting de auto.

Onze laatste stop was naar Daging woodcarving in Kemenuh waar de inheemse bevolking bezig was verschillende prachtige houten kunstwerken te vervaardigen met allerlei gereedschap.  Er werd ons uitleg gegeven over de diverse houtsoorten waarmee gewerkt werkt als krokodillen hout (hout met erg ruwe barst aan de buitenkant en wit van binnen), hibiscus (wit en soms volledig groen hout), mahonie (rood/bruin) en ebbenhout (bijna zwart). We hebben echt met verbazing gekeken naar alle kleine detailsop het houtsnijwerk. Werkelijk kunstig. Maskers, beelden, tafels, banken... te veel om op te noemen. De prijzen in de enorme winkel achter de werkplaats logen er ook niet om. Zo vertelde de verkopen dat een bijv. masker die tot in de kleinste details was uitgesneden wel een maand werk kostte en dus erg prijzig was. Ook heb je houtbewerkers in verschillende niveaus. Wilde je het vak volledig beheersen had je minstens 25 jaar ervaring nodig. We hebben onze ogen uitgekeken en vele ochs en achs laten vallen. Helaas waren we echte Hollanders... “kijken, kijken maar niet kopen”. Helaas te duur.

Na zoveel indrukken op één dag werd het hoog tijd om naar huis te gaan. Moest de dag allemaal nog maar eens verwerken. De rest van de avond hebben we het rustig aan gedaan. Hapje gegeten in de tuinen van het hotel om na afloop nog even langs de kraampjes van de Pasar Malam te wandelen en een laatste fruitcocktail te drinken bij het trendy AZUL Beach Club 🌴. Een schitterende open lucht Beach Club volledig opgetrokken uit bamboe. Erg indrukwekkend en hoog en heel stijlvol en Aziatisch ingericht. 

Nog even heerlijk genoten van het uitzicht en de belevenissen van die dag. Morgen weer een dag.

 putu komt ons weer om 09:00 uur halen dus....

 Selamat Malam maar weer! ⭐️🌝💤

 p.s. Voor diegenen die mijn blog volgen en het nog niet was opgemerkt. Ik heb alsnog de nodige foto’s achteraf toegevoegd aan het vorige reisverhaal. 😉