Dagje Seminyak en Pura Tanah Lot 🌅🎏🥥

Gisteren de laatste dag dat we van Putu’s diensten gebruik hebben mogen maken. Wat een fijne gids en bescheiden man. Twee dagen geleden hadden we wat kledingstukken die nodig gerepareerd moesten worden. Putu had ons bij één van de bezienswaardigheden afgezet met de mededeling onze kledingstukken wel even weg te zullen brengen als wij maar aangaven wat er aan gerepareerd moest worden. Diezelfde middag kwam hij lachend terug met een tasje gerepareerd verstelwerk, en op de vraag hoeveel hij van ons kreeg, gaf hij aan “niets”. Zijn vrouw bleek alles gerepareerd te hebben maar wilde er niets voor hebben. Zo vriendelijk ☺️.

Die ochtend zijn we teruggereden naar Seminyak. De dag ervoor, toen wij geluncht hadden in deze plaats, was deze plek ons goed bevallen. Om deze trendy badplaats nogmaals te bezoeken was dus geen straf. Putu had ons in het centrum afgezet met de afspraak om ons 15:00 uur weer op te pikken dus dames.... “shopping time”. 

Wendy had nog wat souvenirs die zij moest inslaan voor collega’s als koelkastmagneetjes van Bali en 2 Balinese kettinkjes. Ik de volgende winkel nog wat andere kleine hebbedingetjes verzameld en vervolgens doorgelopen richting centrum waar we bij Monsieur Spoon een heerlijke ijskoffie met de meest verrukkelijke brownie voor Wendy en cheesecake gebakje voor mij hebben gesnoept.

Na de innerlijke mens weer te hebben verwend zijn we weer verder doorgelopen, langzaam het drukker gedeelte van Seminyak uit. Daar kwamen we wat prachtige lederzaken tegen waarvan één van een Nederlandse ontwerpster die een aak op Bali en één in België had. We hebben hier even binnen gesnuffeld en vergaapt aan de zacht kalfsleren kleding. Wendy vond alles mooi maar helaas voor haar budget niet betaalbaar. 

Bij de volgende zaak met leren tassen heeft ze uiteindelijk een erg leuke zwart lederen tas gekocht. Ze was zo blij met haar aanschaf. Ze bleef maar herhalen dat dit haar eerste zelf gekochte lederen tas was en nooit echt leder zelf te hebben aangeschaft vanwege de prijs.

Toen we besloten hadden terug te keren richting het centrum en nog geen 10 minuten hadden gelopen, zagen we Putu al aan komen rijden. We konden zo instappen met onze tasjes op weg naar de volgende stop. Omdat we niet veel trek meer hadden voor de lunch hadden we besloten door te rijden naar Tanah Lot. 

Pura Tanah Lot, of wel Tempel van Tanah Lot, is een tempel uit de 16e eeuw dat gelegen is boven zee en erg favoriet is om te bezoeken. De weg naar de hoog op de rotsen gelegen tempel is met eb goed te bereiken maar bij vloed niet meer. Het uitzicht is er werkelijk fantastisch.

Als je de parkeerplaats bij Pura Tanah Lot afloopt moet je eerst entree betalen en kom je weer door een compleet toeristisch dorp heen. Van bank, ijssalon, eetkraampjes tot kleding en tassen. We zijn hier, na weer eens gepind te hebben bij 🏧, doorgelopen tot een wat stiller straatje en hebben daar heel idealistisch op een terrasje een kokosnoot smoothie uit een kokosnoot gedronken 🥥 met een prachtig uitzicht over de tempel en omringende zee. 

Zo hebben we nog een hele tijd gezellig zitten kletsen en met Putu foto’s bekeken van de afgelopen vakantiedagen, van thuis en van Wendy haar werk bij Rosita’s. Uiteindelijk hebben wij de tip om Putu in te huren van Wendy’s werkgevers Sonja en Ton gekregen dus Putu.

Na ons heerlijk drankje uit een kokosnoot hebben we afgerekend en zijn langzaam terug gewandeld waar we met stomme verbazing stopte bij een Toko waar een enorme vleermuis ondersteboven aan een stok hing en twee Luwak’s als luie dikke katten op een tafel lagen. We konden deze volgens de eigenaar gewoon aaien want waren als baby als bij de mens opgegroeid. Wel erg gelachen toen één van de Luwak’s Wendy’s tas erg interessant vond en naar de loshangende franjes begon te bijten. Maar snel losgemaakt en een stap achteruit gedaan. Gelukkig niks beschadigd ☺️.

De weg ging weer verder naar beneden, door de 2 grote tempelbogen richting het strand. We waren duidelijk niet de enigen. Chinezen vindt je echt overal dus ook hier met hun selfiesticks. Hier hebben we nog wat mooie foto’s genomen, in de poeltjes water gezocht naar visjes, schelpen, krabbetjes en andere diersoorten en uiteindelijk omgedraaid terug naar ons vervoer. Putu bleek die zelfde avond nog 3,5 uur te moeten rijden naar het noorden van Bali waar zijn neef ging de volgende dag al om 07:00 uur zou trouwen. De mannen koken volgens Indische gewoontes (Freek, let je even goed op 😉) en vrouwen doen de offers bij de tempel. Kortom, Putu had nog een hele weg te gaan met zijn gezin dus hebben we afgesproken ons niet verder rond te rijden, maar ons in Seminyak af te zetten waar wij nog een hapje zouden eten in het vreselijk trendy Mexicaanse restaurant La Favela , wat sloppenwijk betekend in het Spaans. Dit adres had Wendy van Sonja en Ton gekregen als eigenaren van een Mexicaans Tapas restaurant. Dit mocht zij van haar werkgever niet overslaan en was een lust voor het oog. 

Eenmaal bij de deur van het restaurant afgezet, hebben we afscheid genomen van Putu en hem bedankt voor alle prachtige en gedenkwaardige dagen die hij ons bezorgd heeft. Hij, op zijn beurt, bedankte ons wel 5x dat hij wat eerder naar huis mocht om zich samen met zijn gezin voor te bereiden op de nog lange trip die avond.

La Favela ziet er aan de buitenkant niet heel bijzonder uit maar als je naar binnen loopt..... 😱 loopt je een andere wereld binnen. Wat een entourage. Je waant je net in de jaren ‘50 van Mexico/Cuba. Allemaal kleine hoekjes, oude spulletjes, trappen, bruggetjes, etage naar boven en weer naar beneden. In het midden van dit alles groeien letterlijk de palmbomen en bamboe tot boven de bovenste etage uit. Je komt er ogen te kort. Door een vriendelijk medewerker zijn we naar een tafeltje voor twee in de hoek gebracht en heeft ons de menukaart gebracht. Wendy zou vandaag betalen als mijn, “enigszins verlaat” verjaardagscadeau. Toen ik 56 werd kreeg ik een high tea aangeboden, maar verder dan dat was het nooit gekomen. Telkens was er wat, of kwam er weer iets anders tussendoor. Maar dit maakte een hoop goed.

Na onze bestelling gezet te hebben, weer eens stilzwijgend rond gekeken naar alle leuke spulletjes die hier stonden. Van een ouderwets benzinepomp tot popcorn machine 🍿, prachtige verlichting enz. De eerste drankjes, ananas- en mango sap beloofden veel goeds. We hadden werkelijk zulke zoete en verse sapjes gehad. Heerlijk!

Het eten behoeft geen extra aanvulling. Ook dit keer weer om je vingers bij op te eten en als afsluiting 2 kopjes dubbele espresso want we groeien hier langzaam dicht ondanks alle beweging en zweten. Dat wordt thuis weer flink op de rem en op water en wortelen leven 😬

Na ons etentje hebben we de rekening gevraagd. Deze wordt je aangeboden tussen een hele dikke Nederlandse encyclopedie 📚 uit de jaren ‘50 en verrassend een Nederlandse encyclopedie. Vermoedelijk allemaal overgebleven uit onze koloniale Indië-tijd en opgekocht als exta gadget om de rekening in te presenteren. 

Na afloop een taxi terug geregeld naar ons hotel waar we ons eerst wilden ontdoen van alle tassen vervolgens wilde opfrissen, omkleden, wat spullen al wilden passen en meten voor in onze koffer om na afloop nog een keer terug te keren naar La Favela. Vanaf 23:00 uur ging nl. de bar open van de club en hadden ze op de verschillende etage’s DJ’s. Wendy wilde dit toch wel eens meemaken. Toen we uiteindelijk aankwamen stond er al een rij bij La Favela voor de deur. Netjes achteraan aangesloten en waren binnen 5 minuten binnen. Weer waren we werkelijk verbaasd. Het eerst zo trendy restaurant was nu volledig omgebouwd tot een trendy nachtclub. We keken onze ogen uit. Wat voel je je dan oud tussen al deze Aziatische en swingende jongelui maar leuk was het wel. De een nog gekker, aparter, leuker of ook smakelozer gekleed dan de ander. Uiteindelijk tussen alle drukte door een drankje aan de bar besteld en door de mensenmenigte heen ons een weg de trap  op naar boven gewaand. Elke etage had weer zijn eigen stijl. De foto’s die ik zal bijvoegen spreken voor zich. 🏮Na verloop van tijd voelde ik het gaan spetteren.  Ooit meer bij stil gestaan dat het restaurant gedeeltelijk open is, en dat het dus ook binnen kan regenen! Gekke belevenis, maar de regen hield 10 minuten later al weer op.

Zo hebben we daar nog een uur lang rondgelopen, gedronken en foto’s genomen en zijn uiteindelijk doodmoe met de taxi terug naar huis gegaan. Morgen alweer onze laatste hele dag. Dinsdag de koffers uit de kamer en uitchecken. Time flies when you have fun 😉