Dag 8: Lantefanteren door de stad

Vandaag al weer onze laatste dag. Terwijl Freek en ik onze tijd uitzitten bij broodjes- & koffiezaak Paul krijg ik zonet op mijn Easyjet app een berichtje dat onze vlucht vertraagd is. Ik had niet anders verwacht. Onze vlucht is verzet van 20.45 uur naar 21.11 uur. Op zich niet schokkend. We laten de  afgesproken tijd om ons door de taxi  om 18.00 uur op te laten halen voor wat het is. 

Vanochtend hebben we alles op ons dooie akkertje gedaan. Eerst gedoucht vervolgens koffer ingepakt, lekker ontbeten en krantje gespeld om vervolgens nog even langs de receptie te lopen om onze koffer beneden achter te laten en een taxi te regelen voor vanavond naar de luchthaven.

Omdat de tijd tot 18.00 uur te doden zijn we eens de andere kant op gelopen dan gebruikelijk op zoek naar het dansend huis. Het Dansende Huis is de naam van een kantoorgebouw, dat in de jaren '90 werd gebouwd in Praag. Het gebouw veroorzaakte in die tijd nogal wat ophef. De architecten van het eigenaardige bouwwerk waren de Tsjech Vlado Milunic en de Canadees Frank Gehry. Het pand bestaat uit twee torens en stelt een danspaar voor. Dit bouwwerk bleek op nog geen 15 minuten lopen van ons hotel en vlak bij de rivier de Moldou.

Uitgerekend de laatste dag van onze vakantie komen we er achter hoe e.e.a. dichter bij elkaar ligt dan we hadden gedacht en merken we nu dat we soms mega veel hebben omgelopen. We zijn na het dansende huis een van de vele bruggen overgestoken. In het midden ligt een klein eiland en vandaag fietsen er verrassend veel waterfietsen in de Moldau rond.  We vergapen ons weer aan de schitterende architectuur en muurschilderingen op oude statige huizen die niet zouden mistaan in het Rijksmuseum. Na wat uurtjes te hebben rondgeslenterd zijn we weer richting hotel gelopen voor een drankje en wat wifi. Omdat we nog wat tijd over hadden zijn we voor een 2e keer de andere kant van het Nationaal museum opgelopen en tot onze stomme verbazing liepen we hier het park in waar we twee dagen eerder ook al doorheen zijn gelopen met het idee dat dit zeker aan de andere kant van de stad zou liggen. Het bleek op een klein kwartiertje lopen van ons hotel. Dit park grenst aan een treinstation met daarbuiten veel bankjes waar afwisselend toeristen maar ook veel daklozen met een behoorlijk alcohol-/drugsprobleem rondhangen. Politie was daar dus ook ter plaatse om een ruzie tussen een stel te sussen en een ambulance aan te laten rukken omdat er klappen zouden zijn gevallen. Ook hier is het daklozenprobleem een kopzorg voor de politie. Op iedere hoek van de straat is alcohol te krijgen en het meeste bier per hoofd van de bevolking schijnt in Tsjechië te worden gedronken.   

Na dit schouwspel zijn we maar weer langzaam terug naar ons hotel gelopen in afwachting van onze taxi die elk moment kan komen.

Ik vond het weer leuk om deze blog te schrijven. Ik hoop dat de lezer het leuk vond om een eindje met ons mee te reizen.

We verlangen nu wel weer naar thuis en onze familie.

Tot een volgende blog!

Liefs,

Freek & Marianne 🖐🏼