Saintula, Malcolm Island 🌲🌊🌲🦅

Vanochtend waren we voor de verandering eens vroeg uit de veren. We hadden als een blok geslapen. Na te hebben ontbeten had Freek de boel al weer losgekoppeld voor vertrek toen hij mij wees op een koppel Canadese ganzen die het terrein afstruinden op zoek na voedsel. 

Na een paar foto’s te hebben genomen van deze argwanende dieren zijn we het terrein afgedraaid op zoek naar bezienswaardigheden in of om Port Hardy. Welnu, dan kun je hier lang zoeken 😬

Het enige museum in het dorp bleek gesloten en de plaatselijke VVV bleek ook dicht in verband met wateroverlast. Langzaam maar zeker begon het weer te betrekken. Donkere wolken pakten zich samen boven Port Hardy. Mijn weer-app zij 13 C maar gevoelstemperatuur 9 C. 

Dit was niet bepaald wat wij van onze vakantie in gedachten hadden en dus besloten we niet verder naar het Noorden, maar rechtsomkeert weer terug naar het Zuiden te rijden. Dit is nu het mooie van niet alles van te voren plannen. Je kunt dan nog gaan en staan waar je wilt.

Nog even langs de haven van Port Hardy gereden en op dat moment was het licht door de dreigende wolken zo mooi, dat ik het weer eens niet kon laten en moest uitstappen om foto’s te maken. Eenmaal terug in de camper, heeft Freek de kachel lekker opgestookt, de bluetooth van mijn telefoon gekoppeld aan de autoradio en Spotify aangezet, de navigatie op Port McNeill ingesteld, de zak drop in het middenconsole gelegd en rijden maar weer. Wie maakt ons nog wat! ☺️

Na een tijd de Highway 19 te hebben gevolgd, komen we een bord met de plaatsnaam Port Alice tegen. Deze plaats ligt niet bepaald langs de kustlijn maar ligt meer naar het binnenland. Ook deze plaats ligt weer in een baai die uitmond in zee. Op de weg naar Port Alice passeerden we Marble Bridge. Een grote houten brug over een nog grotere rivier met links en rechts enorme naaldbomen. 🌲🌲🌲

Weer waren de “oh’s en de ah’s” 😱 niet van de lucht. Alles was weer even mooi en dus zijn we maar weer gestopt om rond te lopen en foto’s te maken. Freek riep mij plotseling om te komen want hij had een slang 🐍 in het gras gevonden die hij met een tak tegenhield. Het dier lag opgerold maar toen Freek het wilde optillen was het zo snel als water. Uiteindelijk had hij het dier toch met zijn tak opgetild en heb ik er een paar schitterende foto’s van genomen (al zeg ik het zelf 😉). Daarna hebben we Ka de slang laten gaan.

Eenmaal terug in de camper hebben we onze weg vervolgd naar Port Alice. Port Alice bleek net als Port Hardy een kleine plaats met maar weinig te beleven. We zijn het dorp doorgereden tot we niet verder konden en op een doodlopende weg belandde. Dus maar weer omgedraaid richting Port Alice. De lokale bevolking, gestoken in houthakkers blouse en baseball pet, rijdend in grote pick-up trucs zijn hier zo typerend.

Inmiddels liep het tegen 13:00 uur en kregen we trek in koffie en een broodje. Maar eerst moest de tank van onze camper worden gevuld. Gelukkig was een pomp snel gevonden en hebben we weer voor een slordige CAD 225,00 (€ 150,-) getankt. Vervolgens zijn we doorgereden naar Port McNeill. Daar eenmaal aangekomen hebben we onze camper een grote parkeerplaats opgedraaid en zijn we de plaatselijke cafetaria Tia’s Café binnengestapt. Na aan een tafeltje te hebben plaats genomen stapt een jonge serveerster op ons af of we al wisten wat we wilden drinken. Lekker! Doe maar 2 koffie. ☕️☕️ We wilden nog even de kaart bekijken, wat we wilden eten. Na wat puzzelen werd het uiteindelijk broodje hamburger met spiegelei (of zoals ze het hier noemen “Sunny side up”). 🍳 Nadat we de lunch naar binnen hadden en nog een refill hadden gekregen (koffie wordt hier gratis bijgeschonken) van de serveerster hebben we afgerekend.

In het dorp hebben we bij wijze van attractie een enorme houten pukkel bezocht die daar ligt als een van de grootste ooit en hebben we besloten een oversteek te maken met de Ferrie naar Malcolm Island. Dit eiland is ooit aan het einde van de 19e eeuw door Finse immigranten bewoont geweest. Moe van onderdrukt te zijn in de kolenmijnen van Vancouver, trok een groep Finnen onder begeleiding van socialist en journalist, Matti Kurikka naar dit eiland. Hun doel was om een samenleving te creëren waar iedereen gelijke rechten had (zelfs vrouwen) en iedereen alles samen deelden. De naam van hun gemeenschap luidde “Saintula” dat vrij vertaald “plaats van harmonie” heette.

Rond 15:45 uur stond er al een lange rij te wachten op de kade voor de BC Ferrie. Veel eilandbewoners moesten na een dag werken weer terug het eiland op. We waren gelukkig al gewaarschuwd er op tijd te zijn. Wie het eerst komt, het eerst maalt.

Eén voor één werden we de ferry op geloodst en zo stonden we keurig netjes achter elkaar, klaar voor de overtocht. De tocht naar Malcolm Island was niet heel erg lang en even later konden we al weer van boord. Het eiland is maar 24 kilometer lang en op het smalste punt 3 kilometer. De A28 onverharde weg loopt langs de rug van dit eiland en verbindt Mitchell Bay met Pulteney Point.  Het eiland is echt schilderachtig mooi, met baaien vol met aangespoeld kienhout, oerbos en schilderachtige vissershuisjes op hoge palen die afsteken tegen de blauwe zee.

Zo zijn we de A28 opgedraaid op zoek naar Bere Point Regional Park. Een plek  pal aan zee zonder enige luxe als water, elektriciteit of wifi. Maar het uitzicht..... 😍

Het pad werd uiteindelijk steeds onbegaanbaarder totdat we bij de ingang stonden wat als camping moest doorgaan. Niemand te bekennen. Een ouder stel stopte achter ons en gaven aan dat de eigenaar pas met 2 uurtjes zou arriveren. We konden zelf wat uitzoeken maar adviseerden ons plek E en niet D te kiezen omdat je camper anders heel erg naar beneden zou overhellen.

Zo gezegd, zo gedaan. Die dag hebben we niks hoeven aansluiten. We moesten alles op gas doen (afwassen,  douchen, koelkast). Het uitzicht vanuit onze camper was werkelijk fenomenaal. We hebben die avond voor het eten een schitterende wandeling gemaakt over het kiezelstrand vol met kienhout, langs enorme bomen, vervolgens het pad verder door een oerbos met veel omgewaaide maar gigantische bomen. En vlak voordat de bui overkwam waren we weer terug. Die avond nog ons eigen potje gekookt. Lekker muziek gedraaid en vervolgens naar bed. 

Met het ruizen van de zee tussen de bomen zijn we in slaap gevallen. 🌲🌲 🌊