Terug naar het vaste land, Horseshoe Bay

Vanochtend rustig aangedaan. We moesten pas rond 10:00 uur vertrekken. De heer Lun kwam nog even langs om ons een goede reis naar huis te wensen. Hij stuurde rond kerst altijd al zijn klanten een kerstkaart met foto's van zijn "beautiful gardens" en vroeg of hij mijn adres op mijn incheckformulier mocht gebruiken. Tuurlijk, altijd leuk. Ik vermoed dat mijnheer Lun ook enigszins viste naar een kaartje uit Nederland, want zijn klein kantoortje hing er helemaal vol mee. Op iedere muur een wand vol ansichtkaarten uit alle delen van de wereld. De ene wand Nederland, de andere wand weer Duitsland enz. Na afscheid te hebben genomen de camper gestart, nog wat afval gedumpt bij de uitgang en rijden maar weer.

Binnen 15-20 minuten stonden we al in de rij om in te checken. Of we gereserveerd hadden. Uhhh nee. Was dat dan nodig? De beambte gaf aan dat het nogal druk was vandaag en dat hij ons niet kon garanderen of we er om 10:40 uur nog bij konden. Anders hadden we pas de volgende boot om 12:00 uur. Vervolgens vroeg hij naar de lengte van onze camper. Wij tegelijkertijd in koor "24 feet, Sir". Maar dit wilde deze mijnheer met eigen ogen zien. Gewapend met een rolmaat kwam hij zijn hokje uitgezet om even nauwkeurig de lengte van onze camper op te meten. That's 26 feet!  Wij nog protesteren of onze camper dan 2 feet (zo'n 61 cm) gegroeid was sinds de overtocht. Want volgens de boekjes van CanaDream zijn deze MH-B campers precies 7,40 meter. Welnu, dit was volgens de ambtenaar zonder voor- en achterbumper. Deze zou volgens hem nooit worden meegenomen in de totale maat en... je betaald immers na gelang de lengte van je camper. Tja, wat kan je daar nu tegen inbrengen. Het is dus pikken en slikken en gewoon betalen anders kan je blijven staan.

Gelukkig konden we mooi om 10:40 uur mee op de ferry naar de overkant en zagen we rond 12:00 uur weer land in zicht. Eenmaal weer van de boot af hadden we vrij snel de juiste route gevonden terug naar Burnaby Campground. Nu maar hopen dat zij nog genoeg plek hebben voor 2 dagen, want je gaat nu al merken dat het overal al drukker begint te worden. Eenmaal aangekomen, rechtstreeks doorgelopen naar de receptie. Er bleek nog voldoende plek. 

Freek heeft alles weer netjes aangekoppeld en is vervolgens met zijn boek in de zon gaan zitten met de mededeling dat hij vandaag niks meer deed! Astrid keek me met een vragende blik aan, of we nog één keer de stad in konden gaan naar dat "leuke winkeltje op 8th Avenue" waar ze dat "leuke rokje" wilde halen, als het er nog was. Tuurlijk offer ik me wel weer een keertje op. Nog een keer quality time met mijn dochter. Samen zijn we naar de receptie gestapt voor wat informatie om vervolgens door te lopen naar de Sky-train richting de stad. Die middag nog een paar uurtjes geshopt en de laatste spulletjes gehaald voor mee naar huis. Na afloop samen nog een heerlijk ijsje gehaald bij Earnest, een ijssalon waar we bij toeval tegen aanliepen en het ons opviel, omdat zoveel mensen tot buiten aan toe in de rij stonden. Deze zaak had "the best icecream in town". Dit wilde wij ook wel eens proberen. Toen we aan de beurt waren, offreerden ze ons onze keuzes eerst in de vorm van een klein theelepeltje ijs. Zo kon je proeven of de smaken je wel bevielen. Ik had voor de eerste keer in mijn leven "Salted Caramel en Peanutbutter Chocolat" . Zoooo tongstrelend, ik zou willen dat we dit in Nederland hadden (Astrid S., dit heb je ff niet gelezen ja?). Voor het gemakt voeg ik de link naar deze ijssalon aan de linkerzijde bij, voor het geval iemand ooit naar Vancouver mocht gaan en dit eens willen proberen.

We hebben na afloop snel onze Sky-train terug genomen. Het was druk en warm in de trein. Blij dat we er weer uit waren. Snel naar de camping en buiten een hapje eten. Koelkast moet leeg en restjes moeten op. Daarna met de voetjes omhoog.

Morgen ons laatste dagje. Weer eens onze koffers tevoorschijn halen. Kijken of alles pas en hoeveel overgewicht we hebben. Ieder mag maar 1 koffer van 23 kg, maar toen Astrid in september 2016 met Island Air vloog, mocht zij niet 1 maar 2 koffers van 23 kg meenemen. Inmiddels is er wel wat mee terug gekomen in februari, maar nog steeds heeft zij meer dan 1 koffer. Morgen maar eens passen en meten.... daar wordt de meeste tijd mee versleten. We zullen het zien.