Ons vertrek naar Canada

Gisteren zijn we door Wendy naar het station in Almere-Stad gebracht waar we de Intercity naar Schiphol hebben genomen. Een supersnelle verbinding die ons binnen 28 minuten brachten op onze bestemming.

Na wat zoeken waar we moesten inchecken nog even onze boarding passen uitgeprint en netjes in de rij aangesloten. Gelukkig hebben we niet heel erg lang moeten wachten. Alles verliep vlotjes en zonder problemen en poeh... gelukkig, geen overgewicht van onze koffers. Dat gaat bij KLM toch wel even anders en veel strenger dan bij andere low budget luchtvaart maatschappijen.

Binnen het uur hadden we alle formaliteiten achter de rug en stonden we aan de andere kant van de douane. Tijd voor een bak koffie en na wat rondlopen een uur voor vertrek ons melden bij gate D57.  

Iedereen kon daarna vrij snel instappen. Omdat de hulpmotor van het vliegtuig (Airbus 330) stuk was, werkte de airconditioning niet en was het snikheet achterin het vliegtuig. Volgens de captain zou het probleem vrij snel verholpen zijn, zodra de motoren zouden draaien, waarvoor excuses. Jaja... hulpmotor stuk, what's next?

Uiteindelijk vertrokken we iets later dan de geplande tijd maar dit werd al snel goed gemaakt met de nodige hapjes en drankjes en een entertainmentsysteem dat aangaf dat de "time to destinaton" 09:00h zou zijn en "distance to destination" 7.174 kilometer. Het was duidelijk dat we een lange reis voor de boeg zouden hebben en we ons voorlopig moesten vermaken met lezen, slapen, uit het raampje kijken en de nodige films zien.

Eerder dan gepland landden we om 13:14 u plaatselijke tijd op Calgary International Airport. Ook hier weer de nodige formaliteiten en een uurtje laten stonden we dan eindelijk in de aankomsthal met onze koffers. 

Nu weer een nieuwe uitdaging, waar komt Astrid aan en hoe laat? De eerste de beste Canadese douane beambte aangesproken (super aardige mensen trouwens) die ons uitleg gaven waar we naar toe moesten en nee, geen geld pinnen op de luchthaven, veel te duur. Gewoon bij de bank was veel beter.

Uiteindelijk bij Carrousel 8 staan wachten in de hoop een glimp van Astrid te ontdekken. Staat ze in ene met een big smile achter ons! Wat is ze veranderd en toch ook weer niet. Stoer en sterk met al dat harde werken op de range. Super blij om "ons meissie" weer te zien. In de shuttle bus op weg naar ons hotel honderd uit gekletst en veel gelachen. Blij om haar weer bij ons te hebben.

Gisteren nog heerlijk wat gedronken en gegeten in het hotel (alle porties zijn hier groot, sorry Astrid S. Niet bepaald DCN-proof) en om 19:00 u (Nederlandse tijd 03:00 u) lagen we doodop in bed.

Tja, en daar lig je dan om half 5 's ochtends klaar wakker naar het plafond te staren. Fijn zo'n tijdverschil van 8 uur. Dus maar deze blog getikt zolang we nog wifi hebben.

Vandaag de camper ophalen en dan kan ons grote avontuur beginnen.

Foto's volgen later.