Dag 4: Luieren en kuieren in Kuta

Het is wel even omschakelen die 6 uur tijdverschil 😴. Omdat we gisteren pas in de middag wakker werden kon ik vannacht de slaap niet vatten. Na veel gedraai en gewoel uiteindelijk toch in slaap gevallen maar had voor vandaag wel de wekker gezet. Het viel niet mee om 8.30 u wakker te worden maar het zonnetje scheen al hoif aan de hemel dus hup, uit de veren! 

Snel gewassen en aangekleed en op naar de ontbijtzaal waar een variëteit aan eten op ons lag te wachten. Van nasi en pisang goreng tot English breakfast (me maag draait zich 3x om 🤢) en overheerlijke pancakes met kokosslagroom (wist ik me nog te herinneren uit 2018) tot diverse tropische fruitsoorten en een stevige bak koffie.

Na het ontbijt zijn we richting zwembad gelopen. Ons kamernummer was voldoende om 2 grote badhanddoeken te bemachtigen en een heerlijk ligbed aan de rand van het zwembad. Lekker gezwommen en gelezen en rond de middag even terug naar onze kamer. 

De rest van de middag zijn we richting het centrum van Seminyak gelopen. De straten zijn hier mega druk met scooterrijders die je links en rechts om de oren vliegen en omdat ze hier ook nog eens links rijden is het dubbel uitkijken geblazen. De hele atmosfeer ademt hier Azië uit. Op elke hoek van de straat zie je de kleine groene offerbakjes. In de offerbakjes die van palmbladeren zijn gevlochten zitten bloemen, wierook, rijst, fruit maar soms ook Oreo koekjes of een sigaret. Deze offerbakjes zijn voor de goede geesten en goden en om de demonen weg te houden. Om de 100 meter vindt je wel een massagesalon waar ze je naar binnen proberen te praten en waar je voor een luttel bedrag kan laten masseren.  Alles hangt of zit op straat of voor hun winkeltjes te kletsen/eten met collega's of (ook hier) op hun telefoon.

En dan heb ik het nog niet eens gehad over de bouw van al deze winkeltjes en eettentjes. Om over de stroomvoorziening nog maar niet te spreken. Bundels elektriciteitskabels hangen hier aan de zijkant van de huizen of als een soort van slingers van de ene naar de andere kant (heb voor de aardigheid wat foto's bijgevoegd). 

Na een flinke wandeling kwamen we uiteindelijk bij het Bali bomb Memorial, Ground Zero. Het monument werd gebouwd ter nagedachtenis aan de terreuraanslag op 12 oktober 2002 op Bali. Het wordt beschouwd als de dodelijkste terreuraanslag in de geschiedenis van Bali. 2 dagen geleden was er dan ook een kranslegging ter nagedachtenis aan de slachtoffers uit maar liefst 20 landen waarbij de meeste slachtoffers onder de Australiërs vielen. 

Op de terugweg richting ons hotel hebben we nog een lekker ijskoffie/milkshake genomen en maar eens contact gelegd met een oude bekende, Putu, onze chauffeur uit 2018 die Wendy en mij  het hele eiland had rondgereden.  Binnen 1 minuut had ik al een antwoord, wanneer, waar en hoe laat moest hij ons komen ophalen. Morgen om 10 uur en of dat schikte gaf ik als antwoord terug. Volgens mijn oude vriend en trouwe chauffeur was dit geen enkel probleem. Hij zal er zijn. Top!

Vanavond maar eens nadenken wat we morgen (zondag) zouden kunnen bekijken. Ik wed dat Putu nog wel wat goede ideeën heeft maar dat zien we morgen wel weer.....

Tijd voor een Bintang 🍺 op ons balkon en nog even genieten van zonsondergang. 🌅 Tot morgen maar weer... 😉