Dag 5:Tour de jour over het eiland Bal🌾🐒

Vanochtend zijn we maar vroeg opgestaan met de gedachte dat Putu altijd te vroeg is. Dus snel gedoucht, aangekleed, spulletjes vast gepakt en naar de eetzaal gewandeld. Op de hoek van de tuin stond een Balinese man in Sarong achter zijn kraam de meest mooie en leuke teakhouten bordjes te verkopen waarop je je naam kunt laten graveren of een andere tekst ook verkocht hij idem borjes met hout uitgesneden bloemen waarop je je huisnummer kunt laten beschilderen. We konden het niet laten om een bordje te bestellen voor in ons overdekte tuinhuisje (spullen hebben we al enkel het tuinhuisje zelf nog 😜) met daarop de uitgesneden woorden Selamat datang ofwel Welkom. Na nog wat aanpassingen met deze man te hebben doorgenomen en een kleine aanbetaling te hebben gedaan kregen we onze recu. Volgende week zaterdag is het klaar. Snel door naar de eetzaal want we hadden nog maar 45 min. Na het eten liepen we weer richting onze kamer en ja hoor, zoals verwacht, zat Putu al in de lobby. Alsof we elkaar gisteren nog hadden gezien en niks veranderd.

De ontmoeting was hartelijk en na de laatste spullen te hebben opgehaald zijn we ingestapt en vertrokken. Na wat overleg besloot Putu ons eerst naar Monkey forest 🐒 te rijden in Ubud. Ik was hier al eens eerder geweest maar vond het toch weer leuk om dit ook Freek te laten zien. Dit Ubud apenwoud is een hindoetempelcomplex in de jungle dat bekendstaat om de langstaart makaken die hier wonen en los rondlopen. Toeristen worden wel gewaarschuwd voor hun tassen en andere bezittingen, ook wordt er gewaarschuwd de apen niet recht in de ogen te kijken en ook niet proberen ze te voeren of de kleintjes te aaien, hoe vertederend dit ook lijkt. De vegetatie in het park is geweldig. Hoge imposante bomen met lange neerhangende wortels als lianen, kamerplanten die wij bij het tuincentrum zien maar hier 10x zo groot, drakenbruggen en eeuwenoude tempels en her en der waren makaken te bewonderen. Al luierend of vlooiend bij elkaar. Moeders die met hun kleintjes rondliepen en te schattig en ik kon het dan ook niet laten om weer de nodige foto's te maken alleen die   f.....(piep) toeristen (ik weet het... ik ben er zelf één van 🙄) stonden in allerlei poses (lipjes getuit) 😘 selfies te schieten met hun mobiel met én zonder apen. Echt om gek van te worden! 😩 Ondanks dat we in de schaduw onder de bomen liepen werd het maar heter en heter en een rugzak is dan geen fijn iets om bij je te dragen.  Freek, ondertussen kletsnat van het zweet, wilde wel wat drinken. Leek mij een prima plan. Na wat water te hebben gekocht zijn we uiteindelijk terug gelopen richting de uitgang en op zoekgegaan naar Putu op de parkeerplaats. 

Nadat we opnieuw waren ingestapt stelde Putu voor om door te rijden naar de rijstterrassen van Tegalalang 🌾en de Tegenungan-waterval te gaan bekijken. Ook deze twee had ik in 2018 al bezocht maar wilde dit graag nog een keer bekijken met Freek. Weer baanden we ons een weg door het drukke verkeer van Bali. Het was al wennen omdat iedereen hier links rijdt, maar afgezien daarvan, honderden scooters zigzaggen hier links en rechts om je auto door het drukke verkeer en als het even kan schieten ze vlak voor je auto een andere kant op. Het is werkelijk een godswonder dat dit goed ging want voorrangsregels en snelheidsborden kennen ze hier niet. Alleen buiten de bebouwde kom 80 km/u en de rest zoek je maar uit.  Vader voorop met een losse helm op, moeder achterop met een klein kind tussen hun in geklemd en beiden geen helm op. Als het even kan ook nog op de telefoon. Moet allemaal kunnen. 🙈

Bij de rijstvelden aangekomen eerst een hapje gegeten uiteraard moest Putu mee. Gezellig want we hadden een hoop bij te praten. De ober bracht ons naar de rand van het terras, uitkijkend over de rijstterrassen maar minder, weer over een horde toeristen die allemaal om toerbeurt op een mega lange schommel gefotografeerd wilde worden. De vrouwen in satijnen lange jurken met en enorme sleep. Ander stelletjes wilden weer van alle kanten op de foto in een soort bamboe gevlochten hart vlak boven de afgrond en terrassen, maar zodra ze van plek wisselden begon het hart te wiebelen en schoten diverse vrouwen (ondanks alle ijdelheid) behoorlijk in de stress. Wij hebben onder het genot van een salade en Freek een heerlijke Balinese hap lachend maar met enige leedvermaak op een afstand zitten kijken. Na het eten hebben we een fantastische wandeling gemaakt over de rijstterrassen en heeft Putu ons het e.e.a, uitgelegd over het zaaien, groeien en oogsten. Al met al hadden we heel wat afgedaald maar realiseerden ns nu dat we dit ook weer moesten klimmen terug naar de parkeerplaats. Ik kan je wel vertellen dat onze tong op onze schoenen hing met die hitte en hoge luchtvochtigheid.

Onze laatste rit was naar de waterval. Ik herinnerde me deze nog uit 2018. Het was toen al druk maar ook erg mooi en erg groen maar wat we nu zagen vond ik allesbehalve leuk. Na Corona had de lokale bevolking besloten daar een mega bar/restaurant te bouwen met aan de buitenkant een groot lux zwembad maar nog erger het leek wel een nachtclub de herrie schalde aan alle kanten uit de speakers tussen de bergen. Om te janken. 😭 We hebben daar tot zonsondergang rondgelopen en zijn toen langzaam huiswaarts gegaan kruipend door de drukke avondspits van Bali.

Putu heeft ons weer keurig afgezet en we hebben meteen een nieuwe afspraak gemaakt voor dinsdag maar dan 09.00 u. Omdat we zoveel gelopen hadden en Freek al de eerste blaren onder zijn poeselige voetjes had hebben we ons nog een uurtje laten verwennen bij de massagesalon. samen een foetreflex massage afsluitend met een lokale had bij een Warung restaurant. 

Morgen maar eens lekker niks doen...😊