Bezienswaardigheden Jasper National Park

Vanochtend met een stuk beter weer wakker geworden. Strak blauwe lucht en volop zon. Mijn wens op beter weer is dus uitgekomen.Eerst maar eens koffie ☕️ zetten, wassen, aankleden en dan ontbijten. Langzaam aan de rolgordijntjes omhoog om te genieten van het mooie uitzicht. Dennenbomen links, dennenbomen rechts en... de nodige (grond-) eekhoorns. Wat zijn dat toch leuke en brutale beestjes.

Vandaag geen bus die ons van het park oppikt dus alle slide-outs maar ingeschoven, servies weer veilig gesteld (anders rammelen de kopjes uit het keukenkastje), deurtjes op slot en rijden maar. Over het onverharde pad richting uitgang.

Met zijn drieën nog even goed de kaart bekeken en toen rechtsaf geslagen terug de Icefield Parkway op, richting Athabasca Falls. Deze watervallen zouden de moeite waard zijn volgens een stel Amsterdammers die Freek gisteren op de camping had gesproken. Het zou maar 10 minuutjes rijden zijn vanaf de camping.

Na zo'n 20 minuten rijden, en dus steeds meer twijfelen of we het wellicht gemist hadden, zien we in ene rechts van ons een groot groen bord "Athabasca Falls" met daarachter en enorm parkeerterrein. Gelukkig, we zitten dus toch goed.

Eenmaal op het terrein geparkeerd, onze lompe, maar oh zo comfortabele, ANWB-wandelstappers  aangetrokken, fototoestellen en verrekijker van Anita om (super blij dat we deze hebben mogen lenen, waarvoor dank Anita) alles afgesloten en op pad.

Aan de overkant van de parkeerplaats donderen de Athabsca Falls tegen de achtergrond van de Mount Kerkeslin naar beneden. De Athabasca River stort zich met geweld in een korte kloof. Een steil wandelpad bracht ons dicht bij deze waterval waar de zon op dat moment een regenboog   liet zien. Echt schitterend!

De Canadezen plaatsen bij elke bezienswaardigheid wel bordjes met tekst en uitleg. Erg interessant als je meer te weten wil komen over de oorsprong en de geschiedenis van de dingen die je op dat moment ziet. Nog een apart bijkomstigheid zijn de herdenkingsbordjes op de houten bankjes. Deze bordjes herinneren personen die iets met die bewuste plaats hadden of, erger nog, op die bewuste plek overleden zijn. Zo ook bij Athabasca Falls, waar een jonge man van 21 jaar,  van de rotsen gegleden was en zo aan zijn einde was gekomen.

Na de nodige foto's en een prachtige wandeling over rotsblokken en keien langs de Athabasca River, weer terug gekeerd naar de parkeerplaats want... er stond nog meer op onze "To do-list". 

Onze 2e attractie was Valley of the five Lakes. Dus, rechtsomkeert en weer terug richting Jasper. 

Op de parkeerplaats aangekomen, eerst maar eens het grote overzichtsbord bestudeerd. Er zou een wandeling zijn van maar 4,5 km van zo'n 1-2 uur die ons langs de vijf meren zou leiden.

Dat leek ons de moeite waard. Route 9A zouden we moeten volgen om niets van al dat moois te moeten missen. 

Vanaf dat punt zeggen foto's meer dan 1.000 woorden. Wat was deze wandeling schitterend. Het pad slingerde zich door een donker bos met hier en daar open plekken waar het zonlicht net kon doordringen en dan, plotseling uit het niets, zag je een azuur blauw/groen meer opduiken.

De kleuren, van licht overlopend naar donker, waren zo fel dat het tegen het onnatuurlijke aan leek. Astrid en ik konden maar niet stoppen met foto's maken, tot vervelens toe voor Freek die telkens moest stoppen om weer op ons te wachten (jaja...hij zal het weten dat hij met 2 meiden op pad is). Wat ook merkwaardig was, was dat ieder meer een andere kleur had (zie foto's).

Ken je dat? Je denkt dus dat je met zo'n 2 uurtjes de route hebt uitgewandeld en er komt maar geen einde aan? Hoe mooi het ook was, we hadden geen idee hoe lang route 9A nog zou gaan duren en waar we nu exact zaten, maar wandelen maakt hongerig!

Na veel omzwervingen en vragen aan een enkele voorbijganger, een doorsteek gemaakt naar route 9 in de hoop onze parkeerplaats te vinden. Na zo'n 4 uur lopen uiteindelijk uitgehongerd onze parkeerplaats gevonden. Hier nog even gegeten om vervolgens door te rijden naar Jasper.

In Jasper hield Freek het voor gezien. Hij bleef op de parkeerplaats achter terwijl Astrid en ik nog even door dit toeristisch bergplaatsje liepen. Daar wat leuke souvenirs gescoord en bij Tim Hortons (soort van McDonald) een drankje genomen en wifi opgezocht. Na afloop nog even een boodschap gedaan en vervolgens snel weer terug naar de camping.

Onder het koken en een drankje zien we in eens een paar nieuwsgierige gezichten onder de luifel van onze camper naar binnenkijken. Het bleek Christa te zijn samen met haar vriend Ralph. 

Toch nog gevonden. Zij bleken toch tegen de eerder genoemde wegafzetting te zijn aangereden en moesten helemaal terug waardoor ze de camping in Jasper niet op tijd haalden.

De rest van de avond hebben we gezellig samen doorgebracht en buiten een vuurtje gestookt op een firepit (een soort van vuurkorf die bij elke camperplaats staat). Onder het genot van een wijntje en een whisky gezellig gekletst en marshmallows gesmolten boven het vuur.

Die avond lagen we laat in bed. Morgen kamp opslaan en richting Prince George (PG) en, als we alles op tijd halen, door naar Vanderhoof, waar Astrid de eerste 5 maanden bij Willem en Ankie heeft gewoond.