Britannia Mine Museum & Burnaby Cariboo RV Park

Gisteren hadden we voor de verandering eens "uitgeslapen" en tijdens het ontbijt, lekker gekletst met Wendy. Wat voel je je dan schuldig als moeder wanneer je moet vernemen dat dochter met koorts thuis in bed ligt en wij gezellig vakantie houden in Canada. Ook al is ze dan 24, het voelt nooit goed. Maar, van alle kanten belangstelling en eventuele hulp aangeboden, maar slaap is voor haar de beste medicijn. Inmiddels hebben we begrepen, is ze weer aan de betere hand. Dus.... we stay in touch!

Eerst nog even snel gedoucht (iets primitiever op deze camping) en vervolgens snel aangekleed, de camper weer ingeklapt en rijden maar. We waren al laat en willen niet al te laat op onze nieuwe camping in Burnaby aankomen. Burnaby is in een buitenwijk van Vancouver maar onze camping is op nog geen 15 minuten lopen van de SkyTrain. 

De SkyTrain is het openbaar vervoer systeem in deze Canadese hoofdstad. De metro rijdt op een geheel verhoogde baan. Vandaar de naam SkyTrain. Een klein deel van het traject loopt echter ondergronds in het centrum naar het Waterfront station.

Eerst nog een kleine 2 uur rijden en we weten niet of we het in een keer kunnen vinden in een drukke stad als Vancouver. Bovendien hebben de Canadezen dit weekend "long weekend" en trekken alle Canadezen er massaal op uit naar buiten of naar de camping. Dit is ook de reden geweest dat in deze camping al gereserveerd had in Nederland nog voor we vertrokken.

De weg naar Vancouver was mooi. Naast dat het prachtig weer was, werd alles steeds groener en hebben we veel mooie plaatjes onderweg geschoten. Grote meren, besneeuwde bergen en langzaam maar zeker kwamen we steeds dichter bij de kust en dus ook steeds drukker. Ongepland maar super leuk, passeerden we in eens het "Britannia Mine Museum" bij Britannia Beach (Hwy. 99 South). Hier moesten we maar eens stoppen om een kijkje te nemen. Gooit wel weer "roet" (hoe toepasselijk woord) in het eten, planning op zijn kop, maar wanneer kom je hier weer langs?

Eerst maar even lunchen voordat we hier naar binnen zouden gaan. Na de lunch onze spullen bij elkaar gepakt en naar de ingang gelopen. Er zou een tour (grotendeels ondergronds, in deze kopermijn) worden gegeven van ruim 45 minuten en vervolgens zouden we overal rond kunnen kijken. Er was een tentoonstelling die de geschiedenis van de mijnwerkers van zo'n 100 jaar geleden liet zien. In de vorm van foto's, maquettes, voorwerpen en zelfs brieven van mijnwerkers aan hun geliefden. Hoe zij hadden geleefd en gewerkt en hoe deze koper mijnindustrie zich vanaf 1914 ontwikkelde. 

Na een half uurtje rond te hebben gekeken, moesten we met zijn allen een mijnhelm op en gingen we in een mijnwerkers treintje naar beneden de vochtige donkere mijn in. Hier en daar scheen een flauw licht die groenige (koper) vlekken deed oplichten. Onze gids was een pittige studente met 2 dikke vlechten en een stoere overal aan die alles vertelde over het mijnwerkers leven in die tijd. Ze demonstreerde hoe de mannen de nodige ontberingen moesten doorstaan en gaten boorden in de rotsen om daar vervolgens dynamiet in te plaatsen. Het lawaai was in die tijd zo oorverdovend hard en leverde zoveel stof op, dat veel mijnwerkers doof werden en stoflongen eraan over hielden. De boor werd ook wel "de Weduwe-boor" genoemd omdat veel mijnwerkers uiteindelijk dood gingen aan dit stof door geperforeerde longen. Zo legde onze gids het hele proces van rotsblokken tot "eindproduct" uit en hebben we ook in de fabriek van binnen bekeken. Inmiddels is deze mijn gesloten maar wij vonden het super interessant en leerzaam on dit eens te hebben gezien.

Na dit alles, zijn we weer snel de camper ingestapt om onze weg naar Burnaby te vervolgen. Inmiddels was het al 16:30 uur, en dus stonden we weer eens ouderwets in de file (wat hebben we dat gemist.... pfff). Was ik even blij dat ik 's ochtends op Google Maps de route off-line gedownload had,  scheelde ons echt enorm veel zoeken. Afrit 37 afgedraaid, en binnen 10 minuten stonden we op de oprit van inmiddels onze 10e camping. Ik realiseer me nu pas, hoeveel campings we al hebben aangedaan en dan heb we onze staplek op het land van Ankie en Willem in Vanderhoof nog niet eens meegerekend.

Na te hebben ingecheckt onze smalle met hoge hagen omheinde plek opgezocht. Dicht bij de wasserette, want was hadden, zeker na alle modder in Anahim Lake, het nodige te wassen. Geen schone sokken, broeken enz. meer in de koffer. Met wen heel stapeltje Can.Dollars na de wasserette gestapt en 4 zakken wasgoed. Daar alles verdeeld over 3 machines laten draaien en vervolgens overgeheveld in 2 drogers, zo groot, dat een kind daarin zich kan verstoppen. Nog gezellig met een Amerikaans een staan kletsen over koetjes en kalfjes (haar man leek sprekend op ex-president Ronald Ragen) en na afloop samen me Freek was staan vouwen en terug de camper in. Het was mooi geweest voor vandaag, nog 1 wijntje en dan naar bed. Morgen Vancouver onveilig maken.

Welterusten!