Dean River kano race & feest Anahim Lake Community Hall

Gisteren een rommelige maar ook leuke dag gehad. Omdat Internet hier erg sporadisch is, is het lastig contact leggen met de andere kant. Zo ook een definitieve afspraak hoe we konden afspreken met Puncky (oude werkgever Astrid). We wilden namelijk niet nogmaals onnodig terug over het pad vol gaten en kuilen naar Anahim.

Vandaag zou er namelijk een jaarlijkse kano race gehouden worden met aan het einde prijzengeld. Aansluitend was er om 17:00 uur Happy hour en om 18:00 uur aansluitend een BBQ in Anahim Lake Community Hall. Een soort van plaatselijk buurtcentrum van dit gehucht van maar liefst 600 inwoners.

Astrid kreeg bovenaan het pad eindelijk wat wifi en kon nog net het bericht van Puncky lezen dat het nog wel even kon duren voordat iemand van de ranch ons kon komen ophalen. iedereen was her en der aan het werk en pas einde van de middag was iemand in staat ons te halen. Als we geen zin hadden om zo lang te wachten, was het alternatief om een auto te huren in het dorp maar de vraag was alleen, hoe kom je daar vanaf het resort genomen?

Astrid en ik zijn daarom naar het huis gelopen waar de avond ervoor hadden ingecheckt en daar gevraagd of we mochten bellen naar het dorp. Na alle 2 de nummers geprobeerd te hebben, maar niemand thuis getroffen, ons probleem voorgelegd aan de vrouw van dit resort.

Zij gaf aan dat zij haar 4-weel drive truck wel wilde uitlenen. Ze had de auto voor de rest van de dag toch niet meer nodig en of we daarmee geholpen waren. Dit was super! Zo konden we ons toch naar het dorp verplaatsen (zo'n 15 minuten rijden).

Eenmaal daar aangekomen, de auto bij het buurtcentrum neergezet en een eindje gaan lopen op zoek naar de plek waar de race zou eindigen. Overal aan de struiken langs de rivier hingen roze lintjes bij wijze van aanduiding hoe te kanoën.

Na wat gelopen te hebben komt Astrid de broer van Puncky tegen waar we even mee hebben staan praten. Deze gaf aan dat Puncky druk bezig was voor dit jaarlijks feest met eten, drinken en nog veel meer.

Nadat we weer terugliepen richting buurcentrum komt in ene een truck voorbij gereden met Puncky. Achter het stuur. Kennis gemaakt en vervolgens met haar, van hot naar her, meegereden. Bij het ene winkeltje koffiekannen en heet water gehaald, bij de andere weer 2 dozen maiskolven en ga zo maar door.

Toen alles achter in de truck verzameld en na afloop doorgereden naar het buurtcentrum om uit te laden.

Vervolgens zijn we bij de brug over de finish wezen kijken. Daar stonden verschillende lokalen en nog meer First Nations te kijken naar de finish van deze kano race. Leuk om te zien hier dit hier leeft. Wat het extra leuk maakte was dat Vincent, Astrid haar Franse ex-collega, zich ook had opgegeven en dus meedeed samen met nog een Australische team-genoot. Beide jongens bleken uiteindelijk pas na 5,5 uur als laatste over de finish te zijn gevaren omdat ze onderweg de weg waren kwijtgeraakt. Als 2 hongerige wolven vielen ze aan op de inmiddels uitgestalde etenswaren.

Puncky had voor zo'n 100 mensen spare ribs ingeslagen die door haar broer en nog een aantal anderen voor ons werden gebarbecued. Samen met de overheerlijke zoete mais, een gepofte aardappel en koolsla en, als dessert verschillende soorten brownies, hebben wij van deze maaltijd genoten.

's Avonds trad er een band (Dance to A.K.A) op die speciaal voor deze gelegenheid was overgekomen uit Bella Coola. Langzaam maar zeker werd het steeds drukker en ik moet zeggen dat ik nog nooit zoveel petten, cowboy hoeden, geruiten overhemden en wat nog meer bij elkaar heb gezien. Het gemiddelde "Beverly Hillibillies-gehalte" was hier hoog, zo ook het ons kent ons-gehalte. Begin van de avond speelde de band typische country-nummers, maar later op de avond ging dit over in CC, Pink Floyd, Beatles en zelfs Queen.

Iedereen amuseerde zich uitstekend, Astrid ontmoette opnieuw al haar vrienden en had zich die avond uitstekend vermaakt met dit internationale clubje vrienden.

Uiteindelijk kwamen we pas na middernacht moe maar voldaan thuis. Vreselijk koud in onze camper. Toch nog even de verwarming aangedaan, om de kou te verdrijven.

Nog heel even mijn berichtjes gelezen, die ik plotseling weer op mijn telefoon binnen kreeg, waaronder een heel lief berichtje van Wendy, die mij een fijne moederdag wenste en dat ze ons zo miste. Dat doet een moeder goed. Ik hou ook van jou lieverd. ❤️