Lillooet

Vanochtend mijn rolgordijntje opgetild vanuit ons bed om te kijken wat voor weer het vandaag zou zijn. Yes, onze wens was uitgekomen! Strak blauwe lucht stak af tegen de groene bergen met hier en daar wat witte wolken. Dit beloofde een mooie dag te worden.

Snel wassen en in de kleren, eten en naar buiten. Eerst nog even naar het hoofdgebouw voor een koffie en wat wifi. Vandaag hadden wij onze zinnen gezet op Lillooet en wilden voor vertrek nog wat informatie opzoeken op het Internet, want dat was gisteravond weer eens knudde.

Eerst een fijn plekje op het terras in de zon opgezocht toen een vriendelijke dame onze bestelling kwam opnemen. Nadat ze met 2 (weer) enorme koppen koffie kwam aanzetten, even met haar gekletst over de omgeving en onze plannen. Boven onze hoofden hingen wederom drinkbakjes aan de onderkant van de dakgoot voor de kolibries (humming birds), die af en aan kwamen drinken van het suikerwater wat voor hun was opgehangen.

Na een half uurtje in het zonnetje, afgerekend en onze camper het grote parkeerterrein van Hat Creek Ranch afgedraaid. 

Daar gingen we weer... was het nu links of was het nu rechts af? Ons gevoel zij links, maar in de eerst 15 minuten rijden geen bord te bekennen. Eindelijk, kwamen we het bord Whistler tegen. Gelukkig, we zaten dus toch op de goede weg.

Zo hebben we over diverse slingerwegen door de steeds groener wordende omgeving heengereden. Je kon merken dat het beter wordende weer hier zijn invloed op had en dat alles in een rap tempo uitliep. Gras leek groener, bomen hadden volop knoppen en paarse bloemen leken als plukjes tegen de rotswanden aangeplakt.

Beneden zagen we Fraser River stromen, slingerend tussen de schitterend belichte bergen. 

Ik kon het niet laten hier de nodige foto's van te maken want telkens werden de bergen op een andere manier belicht wanneer je weer een bocht nam. De ene keer helder, de volgende keer dreigend met in de verte toch nog een regenbui.

Zo kwamen we uiteindelijk voor de middag aan in Lillooet en parkeerden onze camper bij het informatiebord aan het begin van dit plaatsje. Hier zou een dieseltrein, beter bekend als de Indianen-trein (Koaham Shuttle), op en neer rijden tussen het dorp Seton Portage naar Lillooet en weer terug. Een rit van zo'n 20 mile.

Nadat we een tijdje op het informatiebord hadden getuurd, kwam ook hier weer een Canadees op ons afgestapt, of wij iets specifieks zochten en wederom de bekende vraag "where are you from?". Kennelijk is dit van onze neuzen af te lezen hahaha.... (camera, camper enz.).

Ook deze man had weer Nederlandse voorouders en wist ons veel te vertellen over de streek. Het informatiebord grensde aan de begraafplaats van Lillooet. Voor de ingang stonden een 3-tal enorme brokken Jade, waar deze streek om bekend stond (ik was altijd in de veronderstelling dat Jade uit China afkomstig was, maar Canada produceert veel meer). Op deze zuilen van Jade stonden gedenkbordjes van de mensen die hier ooit in het verleden Jade gevonden hadden. Dit waren 3 mannen die Jade ooit in de rivier hadden gevonden maar nadien, ieder afzonderlijk, in de bergen. Zij hadden veel voor deze streek betekent.

Het treintje bleek aan de andere kant van de weg, maar helaas was onze planning niet goed getimed. Deze dieseltrein reed maar 1x per dag van Seton Portage naar Lillooet en pas de volgende dag weer terug. Met uitzondering van vrijdag, dan bleek een retour mogelijk zodat wij ook weer terug konden keren naar Lillooet. Jammer maar helaas ging dit feest niet door. 

Maar... niet getreurd. Lillooet biedt meer, dus richting centrum doorgereden en daar onze camper op een klein parkeerterrein neergezet. Tijd voor de lunch en als het even kan in de zon.

Zo hebben we daar zalig op het terras en in de zon geluncht en genoten van alles wat er aan ons voorbij liep. 

Uiteindelijk maar weer eens opgestapt en doorgelopen naar het plaatselijk informatiecentrum wat tevens dienst deed als museum. De dames binnen waren erg bereidwillig (hoera... eindelijk toeristen) en gaven ons diverse tips. Zo zijn we na afloop even naar de overkant gelopen naar het Mineralen museum (House of Jade) wat weinig voorstelde, maar toch wel aardig was om te zien.

Vervolgens zijn we weer terug gelopen en via een zijstraatje bij de volgende bezienswaardigheid beland, nl. het "Miyazaki House".  Dit huis is in 1880 voor de Phair familie gebouwd (1e docent Lillooet. Na de 2e WO (1947) is dit huis overgenomen door de 1e arts in Lillooet. De Japanner, dr. Miyazaki. Deze man zou veel hebben betekend voor de gemeenschap van Lillooet.

Na afloop zijn we terug gelopen naar onze camper en weer langs de begraafplaats, het dorp uitgereden langs de Fraser rivier naar Fort Berens. Nee, dit is geen Fort maar een wijngaard waar je heerlijke wijnen (gratis) kunt proeven. Uiteraard wilden we daar ook nog wel een "kijkje" nemen.

Deze wijngaard bleek een van de hoogste prijzen te hebben gewonnen voor één van hun wijnen uit deze streek. We hebben wat witte, rosé en rood geproefd en zijn uiteindelijk met een fles wit weer de camper ingestapt.

Onze volgende punt werd Fraser Cove Campground, waar we vandaag ons kamp zouden opslaan. Eenmaal de weg afgeslagen, slingerden we met de nodige bochten stijl naar beneden. Een smalle camping met de nodige naaldbomen verrees langs de afgrond van de Fraser rivier, met op de achtergrond een enorme houten brug uit de tijd van de pioniers.

Hierover hebben we vanavond een wandeling gemaakt en daar de nodige mooie foto's genomen met zonsondergang tussen de bergen en een enorme roofvogel zittend op een stuk touw boven de rivier. Haar nest prijkt bovenop de houten constructie van de brug.

Het was weer een onvergetelijke dag. Nu naar bed want morgen weer vroeg op voor Whistler