Onze overtocht naar Vancouver Island

Ze zeggen wel eens, een goede voorbereiding is het halve werk. Wel, niets is minder waar. Freek had zich gisteren, tijdens onze shopsessie, door de buren laten voorlichten over de overtocht met BC Ferries. Reserveren was volgens hun niet nodig. Long Weekend was ten einde, en iedereen zou van het eiland huiswaarts gaan, dus eventuele files bij de ferry terminals hoefden we niet te verwachten. 

De avond ervoor had ik al de route naar Horseshoe Bay in Google Maps opgeslagen en nog een PrintScreen gemaakt, voor het geval de iPad weer eens snel leeg zou zijn, maar (veiligheid voor alles) de avond ervoor nog in de oplader gegooid dus... 's ochtends 100% prik!

Rond 08:00 uur opgestaan. Snel aangekleed, ontbeten en vervolgens weer alles ingeklapt en losgekoppeld en rijden maar weer. Highway 1 richting Horseshoe Bay. Alles verliep eens volledig volgens plan en we kwamen 2 minuten voordat de boot vertrok aan. Direct afrekenen en hup.... aan boord. Mooier konden we het niet hebben.

Op verzoek van de bemanning die in het ruim liep de gastank dichtgedraaid (koelkast doet het meteen niet meer) en via dek nr. 2 de lift naar boven gepakt naar het Promenade Dek. Het weer was in een woord fantastisch! Strak blauwe lucht, zonnetje en een mega uitzicht over zee en de kade met alle bedrijvigheid.

Zo hebben we  een tijd op het dek gestaan en de nodige foto's gemaakt (één van de vele). Rond 10:30 uur kwam de ferry in beweging. De overtocht zou zo'n 1:45 uur duren. Na een uurtje varen zijn we even een kop koffie wezen drinken en voordat we het wisten, klonk er een stem door de speakers dat we allemaal weer moesten terugkeren naar ons dek omdat we de haven van Nanaimo binnen voeren.

Het eerste wat we zagen was een Beaver, een klein watervliegtuig waar dit eiland zo bekend om is. Deze worden o.a. gebruikt om de post rond te vliegen op moeilijk begaanbare plaatsen en afgelegen gebieden. Daarnaast is het een enorme trekpleister voor toeristen om met zo'n beaver mee te mogen vliegen. Het schijnt een enorme ervaring te zijn om in zo'n klein watervliegtuig 20-30 minuten over de eilanden te cirkelen.

Eenmaal aangekomen in Nanaimo zijn we eerst naar het centrum gereden en hebben we onze camper daar, na wat zoeken, voor maar liefst 2 Can.Dollar voor 2 uur ((jaja... 1,36 euro) geparkeerd. Eerst even wat eten, andere kleding aan want het werd bloed heet in een spijkerbroek en vervolgens het centrum in. 

Je merkt al snel dat het klimaat hier op het eiland milder is. De eerste palmbomen hadden we al gespot en ook de vegetatie is hier enigszins anders. Daarnaast komen alle bloemen, met dit mooie weer, met een sneltreinvaart uit. Echt schitterend en het deed me dan ook denken aan de Bloemrivièra in Italië waar ik ooit in 1979 op vakantie  ben geweest. Eenmaal beneden aan de kade aangekomen heb je een schitterend uitzicht over de haven, alle bootjes, de 2 watervliegtuigjes die af en aan opstijgen en de slenterende mensen over de kade. Hier en daar terrasjes en in de verte weer met sneeuw bedekte bergtoppen. Zo hebben we de hele kade afgelopen en zijn uiteindelijk de pier opgewandeld waar veel jonge lui met stukken rauwe kip in een een soort van korf krabben probeerden te vangen. Na verloop van tijd zijn we terug gekeerd omdat we vandaag niet veel zin hadden om al te laat aan te komen op onze camping. Bovendien waren we nog steeds op zoek naar gas, wat hier lastig te vinden is, maar wat we zo nu en dan toch echt nodig hadden. Voordat we de camper weer hadden gestart, nog maar eens goed kijken hoe we nu precies moesten rijden. Gisteren had ik al een camping uitgezocht op nog geen 20 minuten rijden vanaf de ferry. Jinglepot RV Park zag er op de foto's schattig uit met heel veel bloemen en maakte een verzorgde indruk. Eenmaal aangekomen daar, eerst maar eens vragen of er nog plek was. Een vriendelijke en goedlachse Aziatische man kwam achter zijn receptie vandaag. Er zou nog voldoende plek zijn dus of we even mee naar binnen wilde lopen om het een en ander in orde te maken. Tot mijn verbazing hing zijn hele receptie vol met ansichtkaarten vanuit de hele wereld en mijn oog viel direct op een kaart waarop stond "Groeten uit Huizen". Toen ik hem uitlegde dat ik daar zowat mijn hele leven gewoond had en ik de kerk op dat kaartje herkende, begon hij meteen Nederlandse woorden uit te kramen die hij van zijn toeristen geleerd had. Hoe grappig om een "Chinees" uit Canada Nederlands te horen praten. Morgen moesten we maar bij hem langskomen, dan zou hij ons de bezienswaardigheden van dit eiland laten zien. Eenmaal alle formaliteiten achter ons gelaten onze plek in de zon opgezocht. Prachtige stek, uitkijkend op een klein tuintje. Freek heeft al een rondje over de camping gemaakt en een paar mensen gesproken. Deze staan hier het hele jaar en leven in de camper (alleen wel 2 maatjes groter dan de onze). Nu nog even relaxen in de zon en morgen maar eens het eiland verkennen. Tot schrijfs....